Windvermogen in Nederland, 1990-2008

In Flevoland staan de meeste windmolens

In de provincie Flevoland staat het meeste windvermogen opgesteld. Ongeveer een derde van het totale Nederlandse vermogen op land. Flevoland heeft al in 2002 als eerste provincie de provinciale doelstelling gerealiseerd. Naast Flevoland hebben ook Noord- en Zuid-Holland, Zeeland en Groningen de doelstelling uit het BLOW- convenant (EZ, 2001) reeds gehaald.

Bestuursovereenkomst Landelijke Ontwikkeling Windenergie (BLOW)

Om de Nederlandse doelstelling (1 500 MegaWatt windvermogen op land in 2010) te realiseren is op 10 juli 2001 door alle provincies de Bestuursovereenkomst Landelijke Ontwikkeling Windenergie (BLOW) ondertekend. BLOW heeft als doelstelling de inzet van windenergie op land te vergroten. Van de provincies wordt na de ondertekening verwacht dat zij borg staan voor de noodzakelijke planologische regelingen. In de BLOW zijn een aantal doelstellingen vastgelegd ten aanzien van het te realiseren windvermogen op land in 2010 per provincie.

Nieuwe doelstellingen op land

Inmiddels zijn nieuwe doelstellingen geformuleerd. In het Nationaal Plan van Aanpak Windenergie staat dat er eind 2007 2 000 MegaWatt extra op land is gecommitteerd in 2011 (VROM et al., 2008). Het doel is om dit vermogen te laten stijgen naar 4 000 MegaWatt. De doelstelling wordt nu dus niet meer geformuleerd in termen van gerealiseerd vermogen, maar in termen van gecommitteerd vermogen. De reden daarvoor is vermoedelijk dat er een forse termijn kan zitten tussen committering en daadwerkelijke realisatie. Dit heeft te maken met de oplopende levertijden voor windmolens vanwege de groeiende belangstelling wereldwijd. Begin 2009 was er voor 86 MW aan windvermogen gecommitteerd via de SDE-regeling (EZ, 2009a). Dat was fors minder dan het budgetplafond van 500 MW. De reden daarvoor zijn de langlopende planologische procedures. Daarbij komt dat volgens de branchevereniging voor producenten van windenergie de subsidies voor windmolens in het binnenland te laag zijn (NWEA, 2009).

Doelstelling op zee

Op zee waren eind 2008 twee windparken gerealiseerd met een gezamenlijk vermogen van 228 MW. De doelstelling van de overheid is een extra committering van 450 MegaWatt in de periode tot en met 2011 (VROM, 2007). In april 2009 heeft de regering besloten om voor 500 MW extra subsidie te reserveren voor wind op zee. De planning is dat er in het eind van 2009 een tender wordt uitgeschreven op basis waarvan de beschikbare subsidie verdeeld zal worden (EZ, 2009b)

MEP tot 2006 belangrijkste subsidieregeling voor nieuwe windmolens

De belangrijkste subsidieregeling voor windenergie is de MEP (Milieukwaliteit Elektriciteitsproductie). Via de MEP krijgen producenten van windenergie een toeslag op de geleverde stroom. Deze subsidie is gebaseerd op het verschil in de kostprijs tussen gewone elektriciteit en elektriciteit uit windenergie. Na vaststelling van de subsidietarieven voor windenergie zijn de prijzen voor gewone stroom sterk gestegen als gevolg van de gestegen kosten voor aardgas. Daardoor pakte de subsidie de laatste jaren gunstig uit voor de producenten van windenergie (Algemene Rekenkamer, 2007).
Op 18 augustus 2006 heeft de toenmalige minister van Economische Zaken de MEP gesloten voor nieuwe aanvragen voor alle vormen van duurzame elektriciteit, vanwege het grote aantal aanvragen. De MEP dreigde budgettair onbeheersbaar te worden. Voor bestaande projecten loopt de MEP gewoon door.

Stimuleringsregeling Duurzame Energie (SDE)

Voor nieuwe windmolenprojecten is in april 2008 een nieuwe subsidieregeling geopend: de Stimuleringsregeling Duurzame Energie (SDE). De opzet van de SDE is vergelijkbaar met de MEP, met twee belangrijke verschillen. Ten eerste is er een jaarlijks plafond aan de toe te kennen subsidies en ten tweede hangt de toegekende subsidie af van de elektriciteitsprijs. Voor 2008 was er subsidie beschikbaar voor ongeveer 500 MegaWatt aan nieuwe windmolens. Voor de komende jaren is een vergelijkbaar bedrag voorzien (EZ et al., 2008).