Vermestende stoffen in zout oppervlaktewater, 1985-2001

Ontwikkeling van vermestende stoffen in zout oppervlaktewater

In de Westerschelde en Eems-Dollard is de stikstofconcentratie al jaren hoger dan in andere zoute wateren. Ten opzichte van 1985 is de concentratie in de Westerschelde en Eems-Dollard in 2001 afgenomen. In de Westerschelde is ook de fosfaatconcentratie hoog, maar al geruime tijd dalend. Inmiddels lijkt aan de daling een eind gekomen. In andere zoute wateren is sprake van een daling of stabilisatie.

Beleid met betrekking tot vermestende stoffen in zout oppervlaktewater

Voor het zoute water ontbreken normen voor vermestende stoffen (nutriënten). Wel heeft de overheid zich tot doel gesteld de concentraties te verlagen tot een niveau waarop geen negatieve effecten op het ecosysteem van de Noordzee optreden.

Relevantie

Bij te hoge concentraties van vermestende stoffen wordt het ecosysteem in de Noordzee verstoord. Dit kan leiden tot allerlei ongewenste effecten zoals algenbloei met schuimvorming als gevolg.

Methodiek

De data voor stikstof zijn van opgelost anorganisch stikstof (in het jargon 'DIN'), dat is het anorganisch stikstof in gefiltreerd water. Dat geldt analoog voor fosfor: de gegevens zijn van opgelost anorganisch fosfor ('DIP').Uitgezet in de grafiek is de mediaan van de winterwaarden. De winterwaarden betreffen metingen tussen 1 december en 1 maart. Winterwaarden zijn representatief voor de natuurlijke concentratie nutriënten omdat in de winter de biologische activiteit minimaal is. De mediaan is de waarde waar 50% van de waarnemingen boven ligt. Dit is de middelste gemeten waarde; niet de gemiddelde waarde.