Libellen van de Habitatrichtlijn, 1999-2017
U bekijkt op dit moment een archiefversie van deze indicator. De actuele indicatorversie met recentere gegevens kunt u via deze link bekijken.
Er staan negen soorten Nederlandse libellen in bijlage II en/of IV van de Europese Habitatrichtlijn. Enkele daarvan gaan in de laatste decennia vooruit, maar de staat van instandhouding is voor bijna alle soorten nog ongunstig.
Habitatrichtlijn
De Habitatrichtlijn van de Europese Unie is bedoeld om de biodiversiteit in stand te houden door de wilde flora en fauna en hun habitats te beschermen. Daartoe moeten de lidstaten speciale beschermingsgebieden (Habitatrichtlijngebieden) inrichten en bepaalde planten- en diersoorten en habitats beschermen. De lidstaten rapporteren elke zes jaar hoe de soorten en habitats er voor staan door na te gaan in hoeverre deze een gunstige staat van instandhouding hebben bereikt.
De Europees beschermde soorten staan in bijlage II, IV en V van de Habitatrichtlijn (zie de link naar de Europese Habitatrichtlijn). Er staan negen libellensoorten op de Habitatrichtlijn, in bijlage II en/of IV, waarvan er zeven in Nederland voorkomen en gevolgd worden. Van zes van deze zeven soorten worden de aantalstrends in deze indicator gepresenteerd. Informatie over trends in verspreiding van deze en andere soorten staat in de indicator Trends van libellen. Van de rivierrombout zijn te weinig gegevens beschikbaar om een trend te berekenen.
- Trends van soorten van de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn, 1990-2022
- Staat van instandhouding soorten en habitattypen Habitatrichtlijn en trends vogels Vogelrichtlijn, 2007-2012
- Trend van libellen, 1850-2023
Gaffelibel
De gaffellibel staat vermeld in bijlage II en IV. Het is een soort van beken en rivieren die al voor 1950 uit Nederland verdween. In 2000 werd een populatie teruggevonden langs de Roer en inmiddels komt de soort in drie beken in Zuidoost-Nederland voor. De staat van instandhouding is zeer ongunstig, maar de soort lijkt zich te handhaven.
Gevlekte witsnuitlibel
Ook de gevlekte witsnuitlibel staat in bijlage II en IV. De soort komt voor in laagveengebieden, vennen en in de duinen. Lange tijd was de soort erg zeldzaam, maar in de periode 2005-2010 nam het aantal (zie figuur in tabblad) en de verspreiding van de soort toe. Na 2010 laat de soort weer een afname in aantal zien, terwijl de verspreiding blijft toenemen. De staat van instandhouding is gunstig.
Groene glazenmaker
De groene glazenmaker staat in bijlage IV. De soort is gebonden aan krabbenscheervegetaties en komt vooral voor in de laagveengebieden in Noordwest-Overijssel, Friesland en Drenthe, het Vechtplassengebied en het veenweidegebied in Zuid-Holland en Utrecht. De soort is daar in de 20e eeuw aanzienlijk achteruitgegaan door verslechtering van de waterkwaliteit en ontwikkelingen in de landbouw. De staat van instandhouding is daarom matig ongunstig. De laatste jaren gaat de soort niet verder achteruit in verspreiding, maar de aantallen gaan nog wel steeds achteruit.
Noordse winterjuffer
De Noordse winterjuffer staat in bijlage IV. Ook deze soort is gebonden aan laagveengebieden, maar komt in de winter in heidegebieden en broekbossen voor. De Noordse winterjuffer was in de jaren tachtig en negentig heel zeldzaam, maar de verspreiding van de soort is toegenomen en de laatste tien jaar stabiel. De aantalstrend is onzeker. De staat van instandhouding is nog zeer ongunstig.
Oostelijke witsnuitlibel
De Oostelijke witsnuitlibel staat in bijlage IV. De soort gold lange tijd als verdwenen uit Nederland, maar is sinds 2005 weer een aantal jaren achtereen gevonden. De soort is inmiddels weer nagenoeg verdwenen. De staat van instandhouding is zeer ongunstig.
Sierlijke witsnuitlibel
De sierlijke witsnuitlibel staat in bijlage IV. De soort is lange tijd als verdwenen beschouwd, maar komt sinds 2011 weer in enkele laagveengebieden voor en lijkt met een gestage opmars bezig.
Rivierrombout
De rivierrombout staat in bijlage IV. De soort is in 1902 voor het laatst in Nederland gevonden, totdat deze werd herontdekt in 1996. De soort leeft in rivieren en is daar hoogstwaarschijnlijk teruggekeerd doordat de waterkwaliteit is verbeterd. De recente trend van deze soort en de staat van instandhouding is niet duidelijk: de soort is zeer moeilijk te volgen.
Verdwenen libellen
De mercuurwaterjuffer staat in bijlage II, maar is al heel lang uit Nederland verdwenen. In 2011 werden wel enkele exemplaren van deze soort aangetroffen in het natuurgebied Beesels Broek in de Limburgse gemeente Beesel. Maar daarna is de soort daar direct ook weer verdwenen. De bronslibel staat in bijlage II en IV en komt ook niet meer voor in Nederland.
Bronnen
- Dijkstra, K., V. Kalkman, R. Ketelaar. en M van der Weide (2002). De libellen van Nederland. Nederlandse fauna 4. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey - Nederland, Leiden.
- Janssen, J.A.M. en J.H.J. Schaminée (2008). Europese natuur in Nederland. Soorten van de Habitatrichtlijn. KNNV Uitgeverij, Utrecht.
- Swaay, C.A.M. van, T. Termaat, K. Huskens, J. Kok & M.J.M. Poot, 2017. Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2016. Rapport VS2017.001, De Vlinderstichting, Wageningen.
Relevante informatie
Technische toelichting
Archief van deze indicator
Bekijk meer Bekijk minder
Referentie van deze webpagina
CLO (2018). Libellen van de Habitatrichtlijn, 1999-2017 (indicator 1416, versie 08, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.
