Aantalsontwikkeling van amfibieën

Ontwikkeling

Sinds 1997 gaan de amfibieën gemiddeld genomen vooruit. Ook de doelsoorten als groep laten een toename zien. Opvallend is de sterke toename van de boomkikker.
Veel soorten amfibieën zijn echter in de daaraan voorafgaande periode ondanks beschermingsmaatregelen in aantal achteruitgegaan. Belangrijke oorzaken zijn het verlies aan leefgebied, verzuring van poelen en vennen, versnippering en verdroging.
De voortuitgang van de laatste jaren is mogelijk het gevolg van een verbeterde waterkwaliteit en maatregelen in het kader van de soortbeschermingsplannen, zoals voor boomkikker en geelbuikvuurpad.
Kamsalamander, rugstreeppad en geelbuikvuurpad staan in de Bijlage II van de Habitatrichtlijn.
De Soortgroep Trend Index (STI) betreft de gemiddelde index (met 1997 = 100) van alpenwatersalamander (onzeker), boomkikker (sterke toename), bruine kikker (matige toename), geelbuikvuurpad (matige toename vanaf 2000), gewone pad (matige toename), heikikker (stabiel), kamsalamander (onzeker), kleine watersalamander (matige afname), poelkikker (stabiel), rugstreeppad (onzeker), vroedmeesterpad (matige toename vanaf 2001) en enkele soorten groene kikkers (matige toename), die moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn.
De gegevens zijn ontleend aan het landelijke meetnet amfibieën van het Netwerk Ecologische Monitoring.
In de figuur betrokken doelsoorten zijn alpenwatersalamander, heikikker, kamsalamander, rugstreeppad, poelkikker, boomkikker, geelbuikvuurpad en vroedmeesterpad.