Aantalsontwikkeling van amfibieën
U bekijkt op dit moment een archiefversie van deze indicator. De actuele indicatorversie met recentere gegevens kunt u via deze link bekijken.
Door verlies aan leefgebied, verzuring en verdroging is een aantal soorten amfibieën achteruitgegaan. De meer algemene soorten zijn de laatste jaren stabiel.
Ontwikkeling
Veel soorten amfibieën zijn in de laatste decennia in aantal achteruitgegaan, ondanks beschermingsmaatregelen zoals poelenaanleg. Belangrijke oorzaken zijn het verlies aan leefgebied, verzuring van poelen en vennen, versnippering en verdroging. Sinds 1997 blijven de wat algemenere amfibieënsoorten gemiddeld genomen stabiel. Een aantal van deze soorten staat in de Habitatrichtlijn, Bijlage II.
Bronnen
- RAVON-Werkgroep Monitoring (2003). Meetnet Amfibieën in 2002. Mededelingen nr. 12.
Technische toelichting
- Naam van het gegeven
- -
- Omschrijving
- -
- Verantwoordelijk instituut
- -
- Berekeningswijze
- -
- Basistabel
- -
- Geografische verdeling
- -
- Verschijningsfrequentie
- -
- Opmerking
- De Soortgroep Trend Index (STI) betreft de gemiddelde index (met 1997 = 100) van alpenwatersalamander (afname), kamsalamander (stabiel), kleine watersalamander (afname), gewone pad (stabiel), rugstreeppad (onbekend), heikikker (stabiel), bruine kikker (stabiel) en enkele soorten groene kikkers (toename) die moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. De gegevens zijn ontleend aan het landelijke meetnet amfibieën van het Netwerk Ecologische Monitoring.
- Betrouwbaarheidscodering
- -
Archief van deze indicator
Bekijk meer Bekijk minder
Referentie van deze webpagina
CLO (2004). Aantalsontwikkeling van amfibieën (indicator 1077, versie 04, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.
