Verschillen tussen CO2-emissietotalen verklaard, 1990-2021

Verschillende CO₂-emissiecijfers voor verschillende doelen

• Feitelijke emissies (A): Dit zijn de feitelijke emissies van CO₂ die hebben plaatsgevonden op Nederlands grondgebied. De emissiewaarde is opgebouwd uit de in de bovenstaande tabel beschreven basiselementen 1 (stationaire bronnen), 2 ( kort-cyclische CO₂)), en 3, 4 en 5 (alle mobiele bronnen). Deze emissies zijn terug te vinden op de website van emissieregistratie en worden gebruikt als input voor modelberekeningen (concentraties; transport) en voor de Environmental Accounts (Milieurekeningen), de milieumodule bij de Nationale Rekeningen (zie hieronder)
• IPCC-emissies (B): Om internationaal beleid te kunnen voeren om het versterkte broeikaseffect tegen te gaan, is door het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) een set voorschriften (guidelines) opgesteld (IPCC, 2006+revisies), aan de hand waarvan ieder land moet rapporteren. De zo gerapporteerde emissies zijn tussen landen onderling vergelijkbaar en ook optelbaar tot een mondiaal getal (van der Net, et al., 2023). De emissie van de kort-cyclische CO₂ wordt niet meegenomen omdat ze geacht wordt geen nettobijdrage aan de broeikasproblematiek te leveren. Voor het IPCC-getal wordt de som van de basiselementen 1+6+7+9+10 gerapporteerd. Vanaf 2023 zijn de LULUCF emissies onderdeel van het IPCC getal, hiervoor werden deze emissies buiten beschouwing gelaten. Het IPCC-getal wordt ook voor het Nederlandse klimaatbeleid gebruikt om de te behalen reductie te berekenen. Nederland hanteert een reductiedoel van 55% in 2030 en 95% in 2050 ten opzichte van 1990 (Klimaatwet, 2020). Als afzonderlijk getal wordt door de IPCC ook de bunkeremissie (8) gevraagd. De bunkeremissies omvatten de emissies van het gebruik van kerosine en brandstof van de internationale zeescheepvaart en luchtvaart die verkocht zijn in Nederland.
• Milieurekeningen emissies (C): Voor de Milieurekeningen wordt uitgegaan van de grondslagen van de Nationale Rekening van het CBS. Daarbij gaat het om de emissie van activiteiten door Nederlandse ingezetenen. Het Milieurekeningen-getal is de som van de feitelijke emissies (A) en 10 (emissies van ingezetenen buitenland) minus 12 (emissies van niet-ingezetenen in Nederland), waarbij de waarden onder 11 en 12 worden gevormd door de emissies door wegverkeer, luchtvaart en scheepvaart (CBS, 2010).
• ER-emissies (D): Deze bestaat uit dezelfde onderdelen als de feitelijke emissies. Het betreft hier echter een totaal andere berekeningsmethode, waarbij de emissies uit de industrie (onderdeel van de stationaire bronnen) worden berekend op basis van de elektronische milieujaarverslagen (e-MJV) en bijschattingen voor bedrijven die geen e-MJV hebben ingevuld. Dit totaal wordt niet gebruikt voor beleidsdoeleinden. Bedrijven zijn verplicht een e-MJV in te vullen als er bepaalde activiteiten worden verricht, en de emissies boven een bepaalde drempel uitkomen. Op deze manier worden de CO₂-emissies op dezelfde manier bepaald als alle andere emissiestoffen in de Emissieregistratie. In de IPCC-methodiek worden de emissies van de industrie berekend op basis van de ingezette brandstof. De som van het energieverbruik van de afzonderlijke bedrijven uit de e-MJV en de bijschattingen komen niet volledig overeen met de energiestatistieken van het CBS, aangezien het om verschillende benaderingen gaat.
• De CO₂ emissies van landbouw volgens IPCC zijn de emissies die vrijkomen bij het aanwenden van kalkmeststoffen en ureum.
• Voorheen werd er naast de bovengenoemde CO₂ indelingen nog een aanvullende indeling gemaakt waarbij de IPCC-totaal (zonder de bunkers) werd gecorrigeerd voor jaarlijkse wisselingen in het aantal koude dagen. Door deze wisselingen verschilt de uitstoot van de verwarming van huishoudens, de dienstensector en agrarische bedrijven jaarlijks zonder dat hierachter een daadwerkelijke verandering als oorzaak kan worden geduid. De methode voor de correctie staat beschreven in het rapport Referentieramingen energie en emissies 2005-2020.