Reptielen van de Habitatrichtlijn, 1994-2018
U bekijkt op dit moment een archiefversie van deze indicator. De actuele indicatorversie met recentere gegevens kunt u via deze link bekijken.
Gladde slang, muurhagedis en zandhagedis zijn beschermd volgens de Europese Habitatrichtlijn omdat ze in hun voortbestaan worden bedreigd. Bij de muurhagedis en de zandhagedis is in Nederland de laatste jaren sprake van herstel.
Habitatrichtlijn
De Habitatrichtlijn van de Europese Unie is bedoeld om de biodiversiteit in stand te houden door de wilde flora en fauna en hun habitats te beschermen. Daartoe moeten de lidstaten speciale beschermingsgebieden (Habitatrichtlijngebieden) inrichten en bepaalde planten- en diersoorten en habitats beschermen. De lidstaten rapporteren elke zes jaar aan de EU in hoeverre de soorten een gunstige staat van instandhouding hebben bereikt. De Europees beschermde soorten staan in bijlage II, IV en V van de Habitatrichtlijn (zie de link naar Europese Habitatrichtlijn).
Gladde slang
De gladde slang staat in bijlage IV. Gladde slangen komen vooral voor op heideterreinen, hoogvenen en stuwwallen. Ze komen in Nederland alleen op de hogere zandgronden voor.
De soort is in de 20e eeuw achteruitgegaan en heeft een matig ongunstige staat van instandhouding. Vanaf 1994 is het aantal gladde slangen stabiel, maar de verspreiding ervan lijkt wel toegenomen.
Zandhagedis
Ook de zandhagedis staat in bijlage IV, is achteruitgegaan in de 20e eeuw en heeft momenteel een matig ongunstige staat van instandhouding. Deze soort komt voor in de duinen en op de hogere zandgronden. De laatste twintig jaar gaat de soort aanzienlijk vooruit: zowel het verspreidingsgebied als de populatie-omvang is toegenomen.
Muurhagedis
De muurhagedis is ook een bijlage IV-soort die in de vorige eeuw zeer sterk is achteruitgegaan. Muurhagedissen bewonen oude muren, steile, stenige zuidhellingen en rotswanden. De soort is erg zeldzaam in Nederland; daarom is de staat van instandhouding ervan zeer ongunstig. De muurhagedis wordt alleen gevonden in Maastricht, voornamelijk op de restanten van de oude vestingwerken.
De soort is vanaf 1995 sterk in aantal toegenomen, waarschijnlijk dankzij het op deze soort afgestemde beheer van de muren en een aantal warme zomers.
Bronnen
- Creemers, R. en J. van Delft (red) (2009). De amfibieën en reptielen van Nederland. Nederlandse fauna 9. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis & European Invertebrate Survey - Nederland, Leiden.
- Delft, J. van, R Creemers en A. Spitzen-van der Sluijs (2007). Basisrapport Rode Lijst Amfibieën en Reptielen volgens Nederlandse en IUCN-criteria. RAVON, Nijmegen.
- Janssen, J. en J. Schaminée (2008). Europese natuur in Nederland. Soorten van de Habitatrichtlijn. KNNV Uitgeverij, Utrecht.
Relevante informatie
Technische toelichting
- Naam van het gegeven
- Reptielen van de Habitatrichtlijn
- Omschrijving
- Trends van reptielen van de Habitatrichtlijn
- Verantwoordelijk instituut
- Centraal Bureau voor de Statistiek
- Berekeningswijze
- De aantalsgegevens zijn ontleend aan het meetprogramma voor reptielen van het Netwerk Ecologische Monitoring. Daarmee zijn jaarlijkse indexcijfers over populatie-aantallen bepaald met Poisson regressie (software TRIM; Methode indexcijfers (TRIM)).Per soort is door de indexen een flexibele trend berekend met een 95% betrouwbaarheidsinterval. Het betrouwbaarheidsinterval is gebaseerd op de betrouwbaarheid van de indexcijfers van de afzonderlijke soorten (Soldaat et al., 2017).Uit de betrouwbaarheidsintervallen zijn trendklassen afgeleid.
- Basistabel
- Geen
- Geografische verdeling
- Nederland
- Andere variabelen
- Geen
- Verschijningsfrequentie
- Jaarlijks
- Achtergrondliteratuur
- CBS (2019). Meetprogramma's voor flora en fauna. Kwaliteitsrapportage NEM over 2018. Centraal Bureau voor de Statistiek, Den Haag.Smit, G. en A. Zuiderwijk (2003). Handleiding voor het Monitoren van Reptielen in Nederland. Derde herziene druk. RAVON werkgroep Monitoring, Amsterdam & CBS, Den Haag.Soldaat, L., J. Pannekoek, R. Verweij, C. van Turnhout en A. van Strien (2017). A Monte Carlo method to account for sampling error in multi-species indicators. Ecological Indicators 81: 340-347.
- Betrouwbaarheidscodering
- B. Schatting gebaseerd op een groot aantal metingen, waarbij de representativiteit van de gegevens vrijwel volledig is.
Archief van deze indicator
Bekijk meer Bekijk minder
Referentie van deze webpagina
CLO (2019). Reptielen van de Habitatrichtlijn, 1994-2018 (indicator 1554, versie 04, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.
