Stralingsdosis door kunstmatige radioactieve stoffen, 1960 - 2010

Kunstmatige radioactieve stoffen in het milieu

Naast Tsjernobyl en de fall-out zijn er ook de lozingen door kerncentrales, onderzoekslaboratoria en ziekenhuizen. Blootstelling aan deze bronnen samen vindt voor meer dan 90% plaats door externe straling vanuit de bodem.

• De stralingsdosis door de fall-out van de bovengrondse kernwapenproeven bereikte in 1963 een maximum van 85 microsievert per hoofd van de Nederlandse bevolking, en nam af tot beneden de 10 microsievert in 1985.
• Door het reactorongeval in Tsjernobyl in 1986 steeg de stralingsdosis tot 55 microsievert. Over de periode 1986-2010 volgde een voortdurende afname tot ruim 8 microsievert in 2010, per hoofd van de bevolking.
• De bijdrage door reguliere lozingen van onder andere kerncentrales, onderzoekslaboratoria en ziekenhuizen is veel lager; samen ongeveer 2 microsievert per jaar.
• Daarnaast is in 2011 een klein deel van de stralingsdosis in Nederland het gevolg van het ongeval met de kerncentrale in Fukushima, Japan. De extra dosis voor een Nederlander door inhalatie van radioactief jodium (¹³¹I) als gevolg van Fukushima bedraagt echter minder dan 0,01 microsievert.

Effecten op de volksgezondheid

De gemiddelde individuele dosis door kunstmatige radionucliden in het milieu, bedroeg in 2010 circa 10 microsievert. Deze dosis veroorzaakt in Nederland elk jaar circa tien extra sterfgevallen door kanker.

Beleid ter beperking van de blootstelling

De grootste bijdrage aan de dosis door kunstmatige radionucliden wordt veroorzaakt door externe blootstelling aan straling vanuit de bodem. Hiervoor is geen beleid geformuleerd.
Wel is er een maximaal toegelaten concentratie van radionucliden in voedingsproducten. Sporadisch worden nog concentraties aangetroffen. Het gaat dan meestal om cesium (¹³⁷Cs) in exotische producten, zoals heidehoning, wild (everzwijn, ree), bepaalde bessen en wilde paddestoelen. Ook in 2008 kwamen deze concentraties niet boven de grens van 600 Bq/kg.