Vliegend hert, 2000/2005

Verspreiding

Het vliegend hert is de grootste Nederlandse kever, en komt vooral voor in Zuid- en Midden-Europa. Nederland ligt aan de Noordwest grens van het areaal en herbergt slechts een klein deel van de populatie. Het areaal komt grotendeels overeen met dat van de bladverliezende eikensoorten. In Nederland komt de kever voor op een beperkt aantal locaties, namelijk de Veluwe, Midden- en Zuid-Limburg, de stuwwal bij Nijmegen, de Utrechtse Heuvelrug en Twente. Uit het verleden zijn ook populaties bekend uit de omgeving van Breda en het zuidelijke IJsseldal.

Areaal ingekrompen

Vooral in de noordelijke delen van het Europese areaal is het vliegend hert de afgelopen eeuw zeldzaam geworden. Ook in Nederland is het verspreidingsgebied ingekrompen. De achteruitgang wordt toegeschreven aan het verloren gaan van geschikte broedbomen door het verdwijnen van oude loofbossen en het opruimen van oude bomen en oud hout.
Het vliegend hert is namelijk voor de ontwikkeling van de larven in sterke mate afhankelijk van ondergronds dood eikenhout dat is aangetast door witrotschimmels. De kever legt zijn eitjes in oude stobben van voornamelijk eikenbomen. De broedplaatsen van de larven bevinden zich in Nederland meestal niet in de eikenbossen, maar in bosranden, houtwallen of hakhout.
Op de Veluwe vormt de hoge dichtheid aan zwijnen een bedreiging omdat ze de nesten met larven uitgraven en verorberen. In versnipperde gebieden worden veel kevers slachtoffer van het autoverkeer.

Bescherming

De soort is opgenomen in de Europese Habitatrichtlijn (bijlage 2) en de Flora- en faunawet.
Een van de maatregelen die genomen zijn om de soort te beschermen is het aanleggen van broedstoven, dat zijn kunstmatige broedplaatsen voor de keverlarven. De laatste jaren is het bosbeheer in ons land meer gericht op het laten liggen van dode bomen en houtresten, wat mogelijk leidt tot het stoppen van de achteruitgang van de soort. Ook het laten staan van beschadigde bomen met sapstromen kan gunstig zijn voor deze soort.