Nationaal Landschap Nieuwe Hollandse Waterlinie

Nieuwe Hollandse Waterlinie

U bekijkt op dit moment een afgesloten indicator. Deze indicator wordt niet meer bijgewerkt. De reden hiervoor staat hieronder vermeld. De archiefversies van deze indicator (indien aanwezig) zijn nog wel beschikbaar.

Deze indicator is afgesloten omdat sinds 2012 het rijksbeleid voor nationale landschappen is beëindigd.

Actuele informatie over nationale landschappen kunt u vinden bij indicator

In tijden waarin legers zich nog voornamelijk te voet verplaatsten, was water een probaat verdedigingsmiddel tegen vijanden. De Nieuwe Hollandse Waterlinie moest de steden van het economische en bestuurlijke hart van Holland (de huidige Randstad) beschermen.

Kernkwaliteiten

De Nieuwe Hollandse Waterlinie is een 19de eeuwse verdedigingslinie om de grote steden in het westen van Nederland te beschermen. De linie is 85 kilometer lang en loopt van noord naar zuid vanaf Pampus in het IJmeer tot in de Brabantse Biesbosch. De indicatoren voor kernkwaliteiten die medesturend zijn voor de gebiedsontwikkeling in de Nieuwe Hollandse Waterlinie zijn:

Historische landschapselementen

Het verdedigingsysteem van de Nieuwe Hollandse Waterlinie bestaat uit een verdedigingslijn van dijken en hoger gelegen gebieden en verdedigingswerken (onder meer forten, batterijen en kazematten) met oostelijk daarvan inundatievelden. Deze velden konden gevoed worden door een stelsel van kanalen en sluizen en binnen enkele dagen onder water worden gezet. De forten zijn bij voorkeur gebouwd op plaatsen waar de inundatievelden ontbreken of waar deze worden doorsneden door dijken. Speciale wetgeving, de zogenoemde Kringenwet, moest er voor zorgen dat de schootsvelden van de forten gevrijwaard bleven van opgaande begroeiing en permanente gebouwen. Tegenwoordig is een deel van de schootsvelden nauwelijks meer open, met name aan de oostzijde van Utrecht, bij Leerdam en in het noordelijk deel van het Vechtplassengebied. In de Tweede Wereldoorlog heeft de linie voor het laatst gefunctioneerd waarbij duidelijk werd dat de ingenieuze inundatietechniek was achterhaald.

Groen en open karakter

Ook buiten de schootsvelden komen binnen het nationaal landschap open gebieden voor, bijvoorbeeld bij Weesp, de Loosdrechtse Plassen, aan beide zijden van de rivier de Lek en in de Betuwe. Kleinschalig zijn de gebieden met veel opgaande begroeiing zoals de Noordelijke Vechtplassen, de stadsranden van de agglomeratie Utrecht (inclusief Maarssen, Nieuwegein en Houten) en delen van de Betuwe. Bovendient kent het nationale landschap met uitzondering van de agglomeratie Utrecht vrij weinig bebouwing. Het nationaal landschap heeft hierdoor een groen en vrij open karakter.



Kengetallen schaal en groen karakter Nieuwe Hollandse Waterlinie (peiljaar 2006)
 Oppervlakte
 Totaal (ha)Totaal (%)
Nationaal Landschap Nieuwe Hollandse Waterlinie41 984 
w.v.(Vrij) kleinschalig gebied20 90249,8
 (Zeer) open gebied15 32136,5
 Bebouwing*1 4593,5
 Groen karakter4 28310,2
 w.v.lijnvormige beplanting851 025 m20.3 m/ha
  boomgaarden5771,4
  boomkwekerijen1040,2
  overige opgaande begroeiing3 1767,6
*Uitsluitend gebouwen en huizen uit de TOP10 exclusief erven, tuinen, paden, wegen die binnen de bebouwde kom voorkomen

Bronnen

Relevante informatie

Technische toelichting

Naam van het gegeven
Kernkwaliteiten van het Nationaal Landschap Nieuwe Hollandse Waterlinie
Omschrijving
De indicatoren van kernkwaliteiten zijn:
1.Historische landschapselementen van het verdedigingssysteem: Forten, dijken, kanalen, inundatiekommen en openheid schootsvelden.
2. Groen en open karakter
Verantwoordelijk instituut
Planbureau voor de Leefomgeving, Alterra - Wageningen UR
Berekeningswijze
1: GIS-bestanden van Projectbureau Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Provincie Noord-Holland en Utrecht zijn aangevuld, geactualiseerd en omgezet naar polygonen op schaal 1:10.000 op basis van TOP10, luchtfoto's 2006, en AHN (Actueel Hoogtebestand Nederland) en aanvullende informatie van Steenbergen, C. & J. van der Zwart (2006).
2: Gegevens over bebouwing en opgaande begroeiing uit de TOP10 zijn geactualiseerd aan de hand van luchtfoto's 2006. Schaalklassen en openheid van schootsvelden zijn berekend met behulp van het model KELK (Roos-Klein Lankhorst et al., 2004).
Basistabel
Zie berekeningswijze
Geografische verdeling
Nationaal Landschap
Andere variabelen
Zie berekeningswijze
Verschijningsfrequentie
Wanneer relevant.
Achtergrondliteratuur
Roos-Klein Lankhorst, J., S. de Vies, J. van Lith-Kranendonk, H. Dijkstra & J.M.J. Farjon. 2004. Modellen voor de graadmeters landschap, beleving en recreatie: Kennismodel Effecten Landschap Kwaliteit KELK, Monitoring Schaal , BelevingsGIS. Planbureaurapporten 20. Natuurplanbureau, Vestiging Wageningen
Steenbergen, C. & J. van der Zwart 2006. Strategisch Laagland: digitale atlas Nieuwe Hollandse Waterlinie. Uitgeverij 010, Rotterdam
Opmerking
Nulmeting
Betrouwbaarheidscodering
Integrale waarneming.

Archief van deze indicator

Actuele versie
versie‎
01

Referentie van deze webpagina

CLO (2009). Nationaal Landschap Nieuwe Hollandse Waterlinie (indicator 1495, versie 01, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.