Planten en verzuring en verdroging van vennen, 1980 - 2010
U bekijkt op dit moment een archiefversie van deze indicator. De actuele indicatorversie met recentere gegevens kunt u via deze link bekijken.
Vennen hebben tot eind jaren tachtig sterk te lijden gehad van verzuring, vermesting en verdroging. Door zowel herstelwerkzaamheden als verbetering van luchtkwaliteit en hydrologische condities nemen karakteristieke plantensoorten nu weer toe.
Vennen zijn kwetsbare systemen
Heidevennen zijn voedsel- en kalkarme wateren, die in de natte delen van heidegebieden voorkomen. Hun karakteristieke plantengemeenschap van biesvarens, oeverkruid en waterlobelia is gevoelig voor verzuring, verdroging en vermesting. Heidevennen hebben een geringe buffercapaciteit waardoor verzuring een grote invloed heeft op het water en de bodem. Tot ongeveer 1990 is de verspreiding van een soort als waterlobelia en oeverkruid dan ook sterk achteruitgegaan.
Karakteristieke soorten van vennen
Oeverkruid en waterlobelia zijn karakteristieke soorten van zwak en zeer zwak gebufferde vennen en duinplassen. De planten zijn opgebouwd uit een kleine rozet van priemvormige blaadjes. Waterlobelia is een waterplant en bloeit in de zomermaanden. Oeverkruid komt voor op droogvallende, voedselarme zandgrond aan de oevers van vennen en duinmeertjes. Deze soort kan ook onder water voorkomen, maar komt dan niet tot bloei. Beide inheemse soorten zijn zeer zeldzaam in Nederland. Ze komen voor op de Rode Lijst Vaatplanten en op de Doelsoortenlijst en zijn kenmerkend voor het Habitattype "Oeverkruidvennen" in de Habitattrichtlijn
Herstelmaatregelen hebben resultaat
De vegetatie van heidevennen kan zich herstellen als de vennen worden uitgebaggerd én maatregelen worden genomen om verzuring tegen te gaan. Sinds het einde van de jaren tachtig zijn op tal van plaatsen herstelmaatregelen uitgevoerd, waarvan vooral oeverkruid heeft geprofiteerd. In diverse heidevennen hebben oeverkruid en waterlobelia zich zelfs opnieuw kunnen vestigen. Voorbeelden hiervan zijn het Beuven in Noord-Brabant en de Bergvennen bij Denekamp. In de Bergvennen bevindt zich momenteel een van de grootste populaties van waterlobelia van de Noordwest-Europese laagvlakte.
Uitbreiding van aantal vindplaatsen
Sinds 1990 is door herstelmaatregelen het aantal groeiplaatsen van oeverkruid en waterlobelia in vennen flink toegenomen, met name die van oeverkruid. Deze toename zet zich voort in de 21e eeuw. Er komen meer vindplaatsen bij dan dat er verdwijnen. Ook gaat het niet steeds om dezelfde vindplaatsen. De getroffen maatregelen blijken niet overàl duurzaam te zijn. Het aantal vindplaatsen van waterlobelia heeft zich sinds het begin van de jaren negentig gestabiliseerd. Ook bij deze soort gaat het niet steeds om dezelfde vindplaatsen. De soort verdwijnt op sommige plaatsen, maar er komen ook nieuwe vindplaatsen bij.
Bronnen
- Amer adviseurs b.v., (2007) Gemeente Hellendoorn bestemmingsplan buitengebied. 95-101, 16 februari.
- Arts, G.H.P., P.W.M. van Beers, J.D.M. Belgers en F.G. Wortelboer (2001) Gedifferentieerde normstelling voor nutriënten in vennen. Onderbouwing en toetsing van kritische depositieniveaus en effecten van herstelmaatregelen op het voorkomen van isoetiden. Alterra-rapport 262. Alterra, Wageningen.
- Arts, G.H.P. en A.J.P. Smolders (2008) Selectie van referentiepunten voor aquatische vegetatietypen voor het Staatsbosbeheer-project terreincondities. Fase 1 aquatisch: resultaten inventarisatie 2005. Alterra-rapport 1802, Alterra, Wageningen.
- Arts, G.H.P. en A.J.P. Smolders (2008) Selectie van referentiepunten voor aquatische vegetatietypen voor het Staatsbosbeheer-project terreincondities. Fase 2 aquatisch: resultaten inventarisatie 2006. Alterra-Rapport 1803, Alterra, Wageningen.
- Beers, P.W.M., van, M. van der Veen, G.H.P. Arts en G. Schmidt (2004) Inventarisatie Overijsselse vennen. Een onderzoek naar de betekenis van Overijsselse vennen, ten aanzien van vegetatie, waterchemie en libellen en een evaluatie van herstelmaatregelen. In opdracht van provincie Overijssel en Waterschap Regge en Dinkel.
- Bekker, R. en E.J. Lammerts (2002) Groene stippen voor Rode Lijstsoorten: evaluatie van herstelmaatregelen. De Levende Natuur 103 - 2, 48-52.
- Belle, J. van (2011) Plan-MER Bestemmingsplan Buitengebied Hof van Twente Passende beoordeling in het kader van de natuurbeschermingswet 1998, artikel 19j. Oranjewoud
- Bijkerk, R., G.J. Berg en A.M.T. Joosten (2004) Drentse vennen door de jaren heen. Onderzoek naar de ecologische veranderingen in Drentse vennen tot 2003. Rapport 2004-032 Koeman en Bijkerk bv. In opdracht van Provincie Drenthe, Productgroep Landelijk Gebied.
- Brouwer, E. H. van Kleef, H. van Dam, J. Loermans, G. Arts & D. Belgers (2009) Effectiviteit van herstelbeheer in vennen en duinplassen op de middellange termijn. Rapport Directie Kennis en Innovatie EL&I, 2009/DKI 126-0.
- Buro Elodea (2006) Quick-Scan diepe zandwinplas Trimunt (Gemeente Marum)
- Dijkhuis, E.(2009) Floronkamp Dwingelderveld, Floron Nieuws nummer 11, november 2009.
- Fit B. (2011) Natuurplan N18. Deel 4: Natuurmitigatie- en Compensatieplan, Oranjewoud
- Floron (2011) Florondistrict Noord-Brabant Markiezaat District 18, nieuwsbrief nummer 14, nieuwsbrief augustus 2011.
- Grontmij / AquaSense en Alterra (2005) Veldinventarisatie Brabantse vennen 2004. Onderdeel van "Huidige toestand en vervolgaanpak Brabantse vennen". In opdracht van Provincie Noord-Brabant. AquaSense Rapport 05.2184.
- Grontmij / AquaSense en Alterra (2005) Huidige toestand en vervolgaanpak Brabantse vennen. In opdracht van Provincie Noord-Brabant. AquaSense Rapport 05.2184.2. Alterra Rapport 1200, Alterra, Wageningen.
- Informatiebulletin Veldspraak (2009) Het Dwingelderveld, een Europees kroonjuweel. Voorbereiding beheerplan Natura 2000 op schema. Jaargang 13 nummer 2.
- Jansen, A.J.M.., Sloot, A.M.J., Soede, S. & van Ham, M. (2008) Herstel van blauwgraslanden op de Empese en Tondense Heide? De Levende Natuur 109 - 5, 197-204.
- KNNV Moeraswerkgroep (2010) 24 juli 2010 Punthuizen en Stroothuizen.
- Lucassen, E., Smolders, A., Gerats, R., Brouwer, E., van den Munckhof, P. & Roelofs J.(2008) Het herstel van de Valkenbergvennen vanuit voormalige landbouwgronden. De Levende Natuur - 109 - 4, 163-168.
- Privégegevens (Abbink-Meijerink, Arts, Hoogveld, Landschap Overijssel, PKN, Van Beers, SSB, Waterschap Fryslan, Weeda,)
- Schaminée, J.H.J., E.J. Weeda en V. Westhoff (1995) De vegetatie van Nederland. Deel 2. Plantengemeenschappen van wateren, moerassen en natte heiden. Uppsala/Leiden. Met gebruik van verspreidingsgegevens.
- Veeman, I. en Rosenboom. R.(2009) Werkdocument Natura 2000 Buurserzand & Haaksbergerveen Subtitel: Een gedragen plan voor duurzaam beheer en behoud 2009-2015. Werkdocument Buurserzand & Haaksbergerveen , versie 8 juni. Ecogroen advise.
- Verbeek, P.J.M. en Scherpenisse-Gutter, M.C. (2011) Resultaten Beleidsmonitoring EGM De 12 Landschappen. Rapportage 2009-2010. 2011 Natuurbalans - Limes Divergens BV / De 12 Landschappen.
- Weeda, E.J., J.H.J., Schaminée en L. van Duuren (2000) Atlas van plantengemeenschappen in Nederland. Deel 1. Wateren, moerassen en natte heiden. Utrecht.
Relevante informatie
Technische toelichting
- Naam van het gegeven
- Planten van vennen
- Omschrijving
- Grafiek verloop aantal vennen met Lobelia resp. Littorella
- Verantwoordelijk instituut
- Alterra
- Berekeningswijze
- Sommatie ; aantal bemonsterde vennen
- Basistabel
- Database van onderzoeker(Gertie Arts, Alterra-Wageningen UR)
- Geografische verdeling
- Nederland
- Andere variabelen
- Verspreidingskaartjes van Lobelia en Littorella
- Verschijningsfrequentie
- Eens per 5 jaar
- Betrouwbaarheidscodering
- B. Schatting gebaseerd op een groot aantal (zeer accurate) metingen, waarbij representativiteit van de gegevens vrijwel volledig is.
Archief van deze indicator
Bekijk meer Bekijk minder
Referentie van deze webpagina
CLO (2012). Planten en verzuring en verdroging van vennen, 1980 - 2010 (indicator 1139, versie 04, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.
