Stralingsbelasting per bron, 2000
U bekijkt op dit moment een archiefversie van een afgesloten indicator. De actuele indicatorversie met de reden voor het afsluiten, kunt u via deze link bekijken.
Ontwikkeling
De gemiddelde stralingsbelasting per hoofd van de bevolking in Nederland bedroeg in 2000 circa 2,3 mSv/jaar. Hiervan is 70% van natuurlijke oorsprong (Blaauboer, 2001). Een deel van deze natuurlijke bijdrage is door tussenkomst van de mens verhoogd (bijvoorbeeld externe straling vanuit bouwmaterialen en blootstelling aan kosmische straling op vlieghoogte) en wordt wel 'technologisch verrijkt natuurlijk' genoemd. Blootstelling aan ioniserende straling tijdens onderzoek in het ziekenhuis (zoals röntgendiagnostiek) domineert, met een dosis van ruwweg 0,6 mSv per jaar, het aandeel afkomstig van kunstmatige bronnen (rood). Vooral deze laatste categorie neemt de laatste jaren nog in belang toe, sinds 1988 met ongeveer 25%, vooral door een toename van het aantal CT-scans.Circa eenderde van de gemiddelde stralingsdosis wordt bepaald door Straling in de woning, 1930-2012. De component 'overige bronnen' omvat bijvoorbeeld blootstelling aan straling tijdens vliegreizen en na lozing van nucliden door ziekenhuizen en laboratoria. 'Natuurlijk in het lichaam' is voor bijna 85% het gevolg van inname van kalium (40K), lood (210Pb) en polonium (210Po) via de voeding.
Beleid
Het beleid is zeer uitgebreid en kan worden onderverdeeld in milieubeheer, arbeidsbescherming en patiëntenbescherming. Het milieubeleid is gericht op de blootstelling aan kunstmatige bronnen en aan radon en vervalproducten in de bebouwde omgeving. Beleid op het gebied van radon (deels technologisch verrijkt) is gericht op nieuwbouw. Een nadere toelichting op het beleid vindt u bij de relevante indicatoren (zie ook Eleveld et al., 2002).
Relevantie
De gemiddelde individuele dosis ten gevolge van ioniserende straling in Nederland bedroeg in 2000 circa 2,3 mSv. Deze dosis komt overeen met een aantal sterfgevallen (door kanker) in Nederland van bijna 2 000 op jaarbasis.
Methodiek
De stralingstaart is een samenstelling van de diverse deelindicatoren. De gevolgde methodiek wordt uitgelegd bij deze deelindicatoren.
Bronnen
- Blaauboer, R. (2001). Blootstelling van de Nederlandse bevolking aan externe straling vanuit de omgeving. NVS Nieuws 26(3): 29-33 .
- Brugmans, M.J.P., W. Buijs, K. Geleijns en J. Lembrechts (2001). Blootstelling van de Nederlandse bevolking aan ioniserende straling voor medisch-diagnostische toepassingen. NVS Nieuws 26 (1): 20-24.
- Eleveld, H., R.O. Blaauboer et al. (2002). Emissies en doses door bronnen van ioniserende straling in Nederland - Jaarrapport 2001 'Beleidsmonitoring straling'. RIVM (rapportnr. 610 100 001), Bilthoven.
- Janssen, M.P.M. (2001). Blootstelling van de Nederlandse bevolking aan ioniserende straling - natuurlijke radionucliden in het lichaam en antropogene bronnen. NVS Nieuws 26(4): 34-37.
- Janssen, M.P.M. (2002). Radioactiviteit in Nederlandse gebruiksartikelen. RIVM, rapportnr. 610 230 002, Bilthoven.
- Lembrechts, J. (2001). Blootstelling van de Nederlandse bevolking aan radon. NVS Nieuws 26(3): 23-26.
Relevante informatie
- UN Scientific Committee on the Effects of Atomic Radiation, UNSCEAR (2000). Sources and effects of ionizing radiation. Volume I: sources. Report to the General Assembly with annexes. United Nations, New York. Dit rapport geeft een overzicht van de stralingsbelasting in de wereld.
Technische toelichting
- Naam van het gegeven
- -
- Omschrijving
- -
- Verantwoordelijk instituut
- -
- Berekeningswijze
- -
- Basistabel
- -
- Geografische verdeling
- -
- Verschijningsfrequentie
- -
- Betrouwbaarheidscodering
- -
Archief van deze indicator
Bekijk meer Bekijk minder
Referentie van deze webpagina
CLO (2002). Stralingsbelasting per bron, 2000 (indicator 0311, versie 03, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.