CO2-emissie mondiaal, 1970-2001

Ontwikkeling mondiale CO₂-emissie

De totale mondiale antropogene kooldioxide(CO₂)-emissies zijn in 2001 minder dan 1% toegenomen (raming), terwijl de emissies in 2000 ruim 2% gestegen zijn. Deze stijging komt vooral door een toename van het jaarlijkse kolengebruik van circa 2% in deze jaren. In de periode 1990-2001 zijn de totale CO₂-emissies met circa 13% gestegen. Dat is even veel als in de jaren daarvoor.

Bijdrage sectoren aan de mondiale CO₂-emissie

De grootste, continue, groei vond plaats bij de elektriciteitsproductie en wegtransport met een stijging van circa 150% in de afgelopen 30 jaar en circa 25% in de afgelopen tien jaar, terwijl die van cementproductie nog sneller groeiden. De CO₂-emissies van wegverkeer vormen wereldwijd circa 3/4 van de totale transportemissies van CO₂. Echter ook de CO₂-emissies van de internationale lucht- en scheepvaart zijn de laatste tien jaar met een kwart gestegen, en de luchtvaart de afgelopen 30 jaar met ruim 110%.De verbrandingsemissies van de industrie (exclusief raffinaderijen) en van huishoudens/dienstensector bleven door de jaren heen opmerkelijk stabiel, afgezien van variaties als gevolg van veranderingen in economische trends. In de jaren negentig is de uitstoot door deze sectoren mondiaal zelfs met respectievelijk 9 en 5% teruggelopen. De industriële verbrandingsemissies zijn in de OECD-landen en in China in de jaren negentig met enkele procenten gedaald en in de voormalige Sovjet-Unie zelfs met ruim 50%. In de rest van Azië en in Latijns-Amerika zijn de verbrandingsemissies echter met een kwart gestegen. Hoewel de directe CO₂-emissies door verbranding van de consumenten/dienstensector en industriesector vrijwel constant zijn gebleven in de afgelopen 25 jaar, zijn de totale CO₂-emissies die aan de activiteiten van deze sectoren kan worden toegerekend - dat wil zeggen inclusief de indirecte emissies als gevolg van elektriciteitsverbruik - ook in deze sectoren gestegen.

Beleid

De emissies van CO₂ zijn onderdeel van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties. CO₂ is het belangrijkste broeikasgas dat onderdeel uitmaakt van het Kyoto Protocol. Volgens dit protocol zullen de meeste industrielanden, inclusief die in Oost-Europa en de voormalige Sovjet-Unie, de groei van hun emissies van broeikasgassen rond 2010 beperken ten opzichte van hun uitstoot in 1990.

• Klimaatverandering: beleid ter vermindering van broeikasgasemissies

Relevantie

In het Klimaatverdrag en het Kyoto Protocol van de Verenigde Naties zijn afspraken gemaakt over de reductie van de emissies van CO₂. Het Protocol wordt van kracht wanneer tenminste 55 landen het hebben geratificeerd en de CO₂-emissie van de ratificerende industrielanden in 1990 tenminste 55% is van de totale CO₂-emissie van alle industrielanden (de zogenoemde Annex-I landen). Op 22 juli 2002 was dat percentage 36%.

Methodiek

De CO₂-emissies van verbranding van fossiele energie is de werkelijke jaarlijkse uitstoot, dus niet temperatuurgecorrigeerd.

• Verschillen tussen CO2-emissietotalen verklaard, 1990-2022

De cijfers zijn gebaseerd op data van het Internationaal Energie Agentschap met uitzondering van de voorlopige schatting voor 2001. De schatting voor 2001 is gebaseerd op energiedata van British Petroleum (BP). De CO₂-emissie door ontbossing is niet de werkelijke emissie, maar is gebaseerd op de meerjarentrend per land. Na 1995 zijn de emissie vooralsnog constant aan 1995 verondersteld.