Das: aantalsontwikkeling

Ontwikkeling

Tussen 1960 en 1980 is de das met circa eenderde achteruitgegaan. Dat komt uit de figuur niet naar voren, omdat het aantal dassenburchten in 1960 is onderschat. Na 1980 is het aantal gebieden met dassen weer toegenomen. De toename tussen 1990-1995 vond vooral plaats in Midden- en Zuid-Limburg en in het Reestdal, vooral in gebieden waar de das oorspronkelijk ook voorkwam. In Montferland en de Veluwezoom daarentegen ging de das tussen 1990 en 1995 achteruit.
Uit de telling in 2000 blijkt dat de toename van het verspreidingsgebied doorzet. De meeste dassenburchten liggen in Zuid-Limburg, rond Nijmegen en op de Veluwe. De das graaft burchten in reliëfrijke gronden en zoekt zijn voedsel in graslanden, akkers en boomgaarden. Daarmee heeft de das een afwisselend landschap nodig met zowel bos als agrarisch gebied.

De dassenpopulatie maakt in de periode 2000-2005 eenzelfde groei door als in de periode 1995-2000 (ca.30%). Deze groei heeft de laatste vijf jaar voornamelijk plaatsgevonden in de provincies Friesland, Overijssel, Drenthe en Utrecht (inclusief het Gooi in Noord-Holland). Ook in Noord-Brabant worden steeds meer deelpopulaties met elkaar verbonden. Op de Veluwe vindt echter geen groei meer plaats . Reden hiervoor is het gebrek aan voedsel in de centrale bosgebieden.
Er zijn nog steeds gebieden waar ondanks de aanwezigheid van een kwalitatief hoogwaardig dassenleefgebied, de das geen poot aan de grond krijgt. Voorbeelden hiervan zijn Twente en het oostelijk deel van de Achterhoek, en het gebied tussen Roermond en Sittard.

Oorzaken

Tot ver in de twintigste eeuw is de das vervolgd en gestroopt. In de jaren zestig kwamen er andere bedreigingen bij. De wegen met intensief verkeer zijn grote barriëres geworden en zorgen voor de versnippering van de leefgebieden. Het verkeer is een belangrijke doodsoorzaak van de das.
Sinds het soortbeschermingsplan van 1984 zijn diverse maatregelen uitgevoerd om de populaties van de das weer te herstellen. De soort is uitgezet in gebieden waar deze was verdwenen. Door de aanleg van dassentunnels kunnen dassen een aantal wegen veilig oversteken en worden leefgebieden met elkaar verbonden. Tussen sommige gebieden bestaan echter nog barrières en ook vertoont de helft van alle dassentunnels constructiefouten of achterstallig onderhoud (Das & Boom 2002). Daardoor worden nog niet alle leefgebieden met elkaar verbonden zoals één van de doelen uit het soortbeschermingsplan was.