Medicinale bloedzuiger, 1990-2000
U bekijkt op dit moment een afgesloten indicator. Deze indicator wordt niet meer bijgewerkt. De reden hiervoor staat hieronder vermeld. De archiefversies van deze indicator (indien aanwezig) zijn nog wel beschikbaar.
Deze indicator wordt in deze vorm niet langer geactualiseerd. De informatie is deels opgenomen in de volgende indicator:
De medicinale bloedzuiger is in Nederland sterk achteruitgegaan door habitatvernietiging en het oogsten van dieren voor medische toepassingen
Levenswijze en biotoop
De medicinale bloedzuiger is de grootste van de in totaal 31 soorten Nederlandse bloedzuigers. Ze parasiteren vooral op zoogdieren en amfibieën.
Medicinale bloedzuigers komen in uiteenlopende zoete wateren voor, zoals langzaam stromende wateren, poelen, plassen, meren, moerassen, vennen en hoogveenwateren.
Gebruik
De medicinale bloedzuiger werd vroeger gebruikt als instrument voor aderlatingen. Vanwege een gebrek aan wildvang zijn in de negentiende eeuw verscheidene bloedzuigerkwekerijen opgericht, ook in Nederland. Tegenwoordig wordt hij gebruikt voor de productie van hirudine, een antistollingsmiddel en in de plastische chirurgie.
Bedreiging en bescherming
De medicinale bloedzuiger is in grote delen van zijn verspreidingsgebied sterk bedreigd. De oogst van grote aantallen dieren uit het veld en habitatvernietiging hebben geleid tot een sterke achteruitgang. Ook in Nederland is de soort zeldzaam geworden en komt nog maar op een tiental plaatsen voor.
De soort geniet daarom bescherming via internationale verdragen en nationale wetgeving. De medicinale bloedzuiger staat op bijlage V van de Habitatrichtlijn, op bijlage III van het verdrag van Bern en op bijlage II van de Convention on International Trade in Endangered Species (CITES). Ook staat de soort op de Rode lijst van de IUCN met de categorie 'near threatened'
Bronnen
- CBS (2012). Meetprogramma's voor flora en fauna. Kwaliteitsrapportage NEM over 2011. Centraal Bureau voor de Statistiek, 's-Gravenhage. 173 p.
- Dresscher, T.G.N. en L.W.G. Higler (1982). De Nederlandse bloedzuigers Hirudinea. Wetenschappelijke Mededeling van de KNNV 154:1-64.
- Felix, R. en G. van der Velde (2000). Voelt de medicinale bloedzuiger Hirudo medicinalis zich wel zo lekker in Nederland (Hirudinea)?. - Nederlandse Faunistische Mededelingen 12: 1-10.
- Noordijk, J., R.M.J.C. Kleukers, E.J. van Nieukerken en A.J. van Loon (2010). De Nederlandse biodiversiteit Nederlandse Fauna 10. Naturalis en EIS, Leiden. 138-139.
Relevante informatie
- Europese Habitatrichtlijn
- Medicinale bloedzuiger (EIS)
- Medicinale bloedzuiger (FNM, Naturalis)
Technische toelichting
- Naam van het gegeven
- Medicinale bloedzuiger, 1990-2000
- Omschrijving
- Verspreiding van de medicinale bloedzuiger
- Verantwoordelijk instituut
- Centraal Bureau voor de Statistiek
- Berekeningswijze
- Voorkomen in 10 x 10 km-hokken in de periode 1990-2000
- Basistabel
- Niet van toepassing
- Geografische verdeling
- Nederland
- Andere variabelen
- geen
- Verschijningsfrequentie
- onregelmatig
- Achtergrondliteratuur
- Felix, R. & G. van der Velde, 2000. Voelt de medicinale bloedzuiger Hirudo medicinalis zich wel zo lekker in Nederland (Hirudinea)?. - Nederlandse Faunistische Mededelingen 12: 1- 10.
- Opmerking
- Toelichting legenda kaart: Waargenomen sinds 2007 = er is ten minste één individu van de soort in de periode 2007 t/m 2011 in het 10x10 km-hok waargenomen; Nulwaarneming sinds 2007 = in de periode 2007 t/m 2011 is ondanks voldoende onderzoek in het potentieel leefgebied geen enkel exemplaar van de soort waargenomen; Actueel + potentieel leefgebied: alle 10x10 km-hokken waar de soort voortkomt of voorkwam en alle 10x10 km-hokken waar de soort op grond van het geschikte biotoop voor zou kunnen komen.De wetenschappelijke naam is Hirudo medicinalis
- Betrouwbaarheidscodering
- Vrijwel integrale telling
Archief van deze indicator
Referentie van deze webpagina
CLO (2012). Medicinale bloedzuiger, 1990-2000 (indicator 1558, versie 01, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.