Fint in de Westerschelde

Ontwikkeling tot 1930

De fint is een haringachtige vis die het grootste deel van zijn leven doorbrengt in zee, maar de estuaria en rivieren optrekt om te paaien. De voortplanting gebeurt in de hoofdstroom van de rivier, op de grens van zoet en brak water. Vroeger gebeurde dit onder meer op de zandplaten bij de monding van de zijrivieren van de Schelde (Rupel en de Dender). In de 16e en 17e eeuw werd er intensief gevist op de fint, niet alleen in de Westerschelde, maar ook in andere Nederlandse rivieren.Sinds het begin van de 20e eeuw is de fintpopulatie sterk achteruitgegaan. Dit werd veroorzaakt door de verslechtering van de waterkwaliteit en het verlies van grote zandplaten voor het paaien. Men neemt aan dat de fint in de jaren dertig van de 20e eeuw uit de Schelde is verdwenen.

Ontwikkeling vanaf 1990

Sinds de jaren negentig worden er weer finten aangetroffen in de Schelde, zoals naar voren komt uit vangsten in een fuik in de Westerschelde bij Bath en in het koelwater van de kerncentrale van Doel (zie de grafiek). Waarschijnlijk is de soort teruggekeerd door de verbetering van de waterkwaliteit. De grote verschillen in het aantal gevangen finten van jaar op jaar kunnen veroorzaakt zijn door de sterke schommelingen in het aantal jonge vissen, dat een bekend verschijnsel is bij finten, maar ook door verschuivingen in de doortrekpiek in mei. In de jaren met lage vangsten kon worden vastgesteld dat de doortrekpiek in mei korter duurde, maar sterker was dan in voorgaande jaren. Een dergelijke piek kan met de gebruikte vangstmethode niet goed bemonsterd worden. Mogelijk is het aantal in zulke jaren dus onderschat. In 2003 zijn voor het eerst sinds de terugkeer van de fint jonge, eenjarige finten aangetroffen in de Westerschelde.De fint staat als uitgestorven op de Rode Lijst van vissen.