Geurhinder: ernstige hinder, 1993-2003

Ernstige geurhinder (TNO-onderzoek)

Volgens het TNO vragenlijstonderzoek was in 2003 riolering de grootste bron van stank (Franssen et al., 2004); In 1993 was dat nog 6%. Waarschijnlijk komt dat doordat in die periode veel rioleringen zijn vernieuwd. Verder blijkt dat de ernstige hinder door fabrieken en bedrijven, wegverkeer, buren en agrarische bedrijven tussen 1993 en 2003 nauwelijks is veranderd. De resultaten van het gemeentelijk en provinciaal geurbeleid zijn gecompenseerd door de toename van het wegverkeer, industrie en de bevolking in die periode. Het percentage mensen dat door genoemde bronnen ernstig wordt gehinderd bedraagt respectievelijk 6, 5, 4 en 4 %.

Onderzoek naar geurhinder door CBS

Naast het TNO heeft ook het CBS een onderzoek waarin de bevolking naar de mate van geurhinder wordt geënquêteerd. De geurhinder cijfers van het CBS zijn niet zonder meer te vergelijken met die van het TNO. Het gaat om verschillende onderzoeken die elk een eigen definitie van hinder en brongroepen hanteren.

• Geurhinder per bron, 2021

Beleidsdoel voor geurhinder

Het beleidsdoel uit het Tweede Nationale Milieubeleidsplan (NMP2) was, dat in het jaar 2000 maximaal 12 procent van de Nederlandse bevolking geurhinder zou ondervinden door wegverkeer en industrie, waarbij landbouw onder industrie wordt gerekend (VROM, 1993). Het percentage van 12 procent heeft betrekking op de geurhinder zoals vastgesteld door het CBS. Naast de doelstelling voor geurhinder in het jaar 2000, mag in het jaar 2010 geen ernstige geurhinder meer onder de Nederlandse bevolking voorkomen. Deze doelstelling heeft betrekking op de ernstige geurhinder, vastgesteld volgens de TNO-methode. In het NMP4 (VROM, 2001) zijn geen nieuwe doelen geformuleerd. De doelstelling voor 2010 voor ernstige hinder is gehandhaafd.