CO2-concentratie (kooldioxide), 1980-2001

Ontwikkelingen CO₂-concentratie

De mondiaal gemiddelde CO2-concentratie, gemeten op een viertal achtergrondlocaties, in 2000 was 368,8 ppm (aantal volumedelen per miljoen) en daarmee 1,2 ppm hoger dan in 1999. De huidige concentratie ligt daarmee circa 30% boven het niveau van 280 ppm van meer dan een eeuw geleden (gemiddelde preïndustriële concentratie). De hoogste concentraties worden gemeten op het noordelijk halfrond omdat zich daar voornamelijk de antropogene bronnen van kooldioxide (CO2) bevinden.

Beleid

Het primaire doel van het internationale klimaatbeleid (vastgelegd in het klimaatverdrag en het Kyoto Protocol van de VN) is het vroegtijdig vermijden van menselijke beïnvloeding van het klimaat door het stabiliseren van de atmosferische concentraties van broeikasgassen. Hiertoe moeten de door de mens veroorzaakte mondiale broeikasgasemissies met meer dan de helft worden teruggebracht ten opzichte van 1990. Het Kyoto Protocol voorziet in de periode 2008-2012, een reductie van broeigasemissies van 8% in de EU en van 6% in Nederland.

Relevantie

Van mondiale broeikasgassen draagt CO2 voor circa 65% bij aan de menselijke beïnvloeding van het klimaat.

Methodiek

De concentraties van broeikasgassen worden op een beperkt aantal plekken op aarde gemeten door verschillende instituten. Niet alle broeikasgassen worden op dezelfde plaats gemeten. Achtergrondlocaties zijn locaties die zo ver verwijderd zijn van de bronnen van broeikasgassen waardoor ze een goede indicatie geven van de mondiale gemiddelde concentraties, of locaties die representatief zijn voor een groot gebied. De gekozen locaties zijn gelegen midden op de oceaan (Hawaï, Barbados, Tasmanië en Samoa), in arctische gebieden (Zuidpool en Alaska) of aan de rand van continenten (Californië en Ierland) en ontvangen daarbij voornamelijk lucht vanaf de oceaan.