Begrenzing Ecologische Hoofdstructuur op het land, 2011

U bekijkt op dit moment een afgesloten indicator. Deze indicator wordt niet meer bijgewerkt. De reden hiervoor staat hieronder vermeld. De archiefversies van deze indicator (indien aanwezig) zijn nog wel beschikbaar.

De indicator 'Begrenzing Ecologische Hoofdstructuur op het land' is vervallen.


. Informatie hierover is opgenomen in de indicator

De Ecologische Hoofdstructuur (EHS) is vrijwel volledig begrensd. Met publicatie in de Nota Ruimte (2005) heeft de EHS wettelijke status gekregen. Sinds 2011 wil het Rijk de EHS herijkt gaan realiseren.

Samenhangend netwerk

De Ecologische Hoofdstructuur (EHS) is een samenhangend netwerk van in (inter)nationaal opzicht belangrijke, duurzaam te behouden ecosystemen (LNV, 1990). De EHS op het land is vrijwel volledig door de provincies begrensd. De robuuste ecologische verbindingen zijn als beleidscategorie vervallen en worden niet meer opgenomen in de EHS op het land.
Naast de EHS op het land zijn de grote wateren, waaronder Waddenzee, IJsselmeer, Zeeuwse delta en Noordzee aangewezen als onderdeel van de Ecologische Hoofdstructuur.

Netto begrenzing

De netto begrenzing van de EHS is een door de provincies uitgevoerde nadere uitwerking van de bruto begrenzing uit het Natuurbeleidsplan van 1990. In de praktijk blijkt de begrenzing, mede door de daaraan gekoppelde planologische bescherming, meer een permanent proces: door planologische ontwikkelingen blijft de begrenzing steeds onderwerp van discussie.

Natuurmeting op kaart

De getoonde kaart geeft de toestand weer per 1-1-2011 en heeft als basis de provinciale EHS-kaarten zoals deze door de provincies zijn vastgesteld. De Grote Wateren uit de Nota Ruimte - EHS zijn gehandhaafd. Het Rijk stelt samen met de provincies sinds 2007 een natuurmeting op kaart (NOK) op. Daarin wordt een overzicht gegeven van de stand van zaken over de realisatie van de Ecologische Hoofdstructuur: taakstelling, verwerving en inrichting van natuurgebeiden die tot de EHS worden gerekend.
Met enige regelmaat wordt een nieuwe kaart van de netto EHS gemaakt om zo het proces van de vorming van de EHS te volgen. Eerdere versies van deze kaart zijn de netto EHS van maart 2005 en december 2006.

Herijking in 2011

Sinds 2011 wil het Rijk de Ecologische Hoofdstructuur herijkt gaan realiseren en de verantwoordelijkheid voor het natuurbeleid verder decentraliseren naar de provincies. Rijk en provincies hebben de omvang en de ligging van de herijkte EHS nog niet vastgesteld.

Bronnen

Technische toelichting

Naam van het gegeven
Begrenzing Ecologische Hoofdstructuur op het land
Omschrijving
De kaart is afkomstig uit de Natuurmeting op Kaart (NOK, peildatum 1-1-2011) en is gebaseerd op gegevens over de begrenzing van de netto EHS die door de provincies zijn aangeleverd en door de Dienst Landelijk Gebied, Dienst Regelingen in samenwerking met Staatsbosbeheer in een landelijk bestand zijn samengevoegd.
Verantwoordelijk instituut
WOT Natuur & Milieu, Wageningen UR
Berekeningswijze
Uit de geodatabase NOK- 31-12-2010 is de kaartlaag EHS-planologisch weergegeven.
Basistabel
NOK2011_uitlever_111205.GDB
Geografische verdeling
Nederland
Andere variabelen
EHS grote wateren
Verschijningsfrequentie
Onregelmatig
Achtergrondliteratuur
Interprovinciaal Overleg en provincies (2011). Natuurmeting op kaart ( peildatum 1-1-2011). De realisatie van verwerving, inrichting en beheer van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS) en Recreatie om de Stad (RodS).Interprovinciaal Overleg/ Dienst Landelijk Gebied/ Dienst Regelingen.
Opmerking
In tegenstelling tot voorgaande jaren zijn de intensief gebruikte militaire terreinen, die buiten de EHS liggen, niet meer weergegeven.
Betrouwbaarheidscodering
A. Integrale enquête

Archief van deze indicator

Actuele versie
versie‎
05
Bekijk meer Bekijk minder

Referentie van deze webpagina

CLO (2012). Begrenzing Ecologische Hoofdstructuur op het land, 2011 (indicator 1298, versie 05, ), www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.